Prvom presudom, Opština Budva je bila dužna da i Crnoj Gori (Ministarstvu finansija), vrati skoro 30 miliona eura koliko je prije pet godina aktiviranjem državne garancije naplatio njemačko-austrijski koncern WTE/EVN, koji je potom napustio postrojenje za tretman otpadnih voda u bečićkom naselju Vještice.
Firma WTE je krajem 2019. godine naplatila državnu garanciju od 29,3 miliona eura od Vlade tadašnjeg premijera Duška Markovića, da bi već u januaru 2020. godine napustilka projekat.
Ranije su iz Ministarstva saopštili da je WTE poslije višegodišnjih pregovora između Opštine i kompanije, 13.1 decembra 2019. godine, dostavio Opštini i Ministarstvu finansija protest za plaćanje garancije.
- Usvaja se tužbeni zahtjev, pa se obavezuje tužena da tužilji naknadi iznos od 29.250.000,00 € isplaćen na ime Garancije plaćanja sa zakonskom zateznom kamatom od 27.12.2019. godine, kao dana plaćanja navedenog iznosa, pa do konačne isplate, kao i da tužiocu naknadi troškove plaćene provizije Centralnoj banci Crne Gore u iznosu od 58.500.00 €, sa zakonskom zateznom kamatom od 27.12.2019. godine, kao dana plaćanja navedenog iznosa, pa do konačne isplate, sve u roku od 8 danaod dana pravosnažnosti presude, pod prijetnjom prinudnog izvršenja - navodi se u obrazloženju suda.
U obrazloženju se navodi da se odbija kao neosnovan protivtužbeni zahtjev kojim je traženo da se utvrdi da ne postoji pravo protivtužene Države Crne Gore prema protivtužilji Opštini Budva na naplatu naknade od 29.250.000,00 eura, ni naknade od 58.500,00 eura, s kamatom od 27.12.2019. godine.
-Protiv navedene presude žalbu je blagovremeno izjavila tužena-protivtužilja iz svih zakonom propisanih razloga. U bitnom navodi da je sud odbio predlog tuženog da odredi prekid postupka do okončanja postupka koji se vodi pred medjunaradnim Arbitražnim sudom u Parizu koji je pokrenut 2019. godine, radi isplate i utvrđenja ništavosti DBFO ugovora i svih pratećih ugovora, te ugovora o jemstvu na osnovu kojeg je tužilac izvršio isplatu 29.250.000,00 eura, a usled postojanja korupcijonaških elemenata kompletnog pravnog posla, te odbio da pribavi podatak o predmetu i toku postupka pred medjunarodnim Abritažnim sudom. Tužilac je platio navedeni iznos nekom kome nije smio platiti budući da je VTE Wassertechnik u Crnoj Gori osnovao kćerku firmu WTE otpadne vode Budve DOO sa kojom je zaključio ugovor o prenosom svih prava I obvaveza iz ugovora DBFO od 08.07.2009.godine - dio je obrazloženja odluke.
Sud dodaje, između ostalog, da:"Član 1 stav 4 Garancije propisuje dospjeće plačanja 01.01.2011. godine, pa kako garancija nije aktivirana sve do 2019. godine proizilazi da je tužilac platio zastarjela potraživanja a što prvostpeni sud ne obrazlaže. Ističe da je prvostpeni sud pogrešno obračunao i ntroškove postupka tužioca. Predložio je da Viši sud u Podgorici odbije tužbeni zahtjev, a usvoji protivtužbeni ili ukine presudu I donese rješenje o prekidu postupka. U odgovoru na žalbu tužilac-protivtuženi je u cjelosti osporio navode žalioca i predložio da se žalba odbije kao neosnovana i prvostepena presuda potvrdi, te troškovi postupka na ime sastava odgovora na žalbu dosude tužiocu".
