Kijanje je univerzalno, ali takođe i jedinstveno kod svakoga od nas. To je zaštitna refleksna reakcija van svjesne kontrole kako bi se izbacile iritirajuće čestice iz nosa, i nju nikada ne treba suzbijati.

Pritisak koji vazdušni putevi trpe tokom kijanja je preko 30 puta veći nego prilikom teškog disanja tokom vježbi. Procjene su da vazduh putuje brzinom od 150 kilometara na sat u trenutku kijanja.

Možete i da ga spriječite tako što držite nos ili pritiskate ispod njega. Time se zaustavlja neuralni odgovor pomoću eksterne stimulacije. Ipak, imajući u vidu brzinu i pritisak, možda nije najbolja ideja da to činite.

Nevoljni refleks

Kijanje se pokreće kada su senzorni nervi u nosu stimulisani iritantima, poput alergena, virusa, bakterija i tečnosti.

Senzorni nervi onda nose informaciju u mozak.

Kada dovoljno signala stigne do mozga, pokreće se refleks kijanja. Kijanje prvo uključuje udisanje vazduha i podizanje pritiska unutar kanala kojima putuje vazduh. Onda se pokreću dijafragma i mišići grudnog koša, refleksno zatvaraju oči i snažno izbacuje vazduh.

Tokom izbacivanja vazduha, jezik se podiže do nepca, čime se zatvara zadnji dio usta kako bi vazduh putovao kroz nos. Vazduh onda prolazi kroz nos i izbacuje sve iritante iz njega.

Da li treba da sprečavate kijanje

Šta ako vas je nešto iritiralo i pokrenut je refleks kijanja, ali trenutak nije dobar za kijanje. Da li treba da ga spriječite?

Zatvaranje usta ili nosa tokom kijanja povećava pritisak u vazdušnim putevima 5–20 puta u odnosu na uobičajeno kijanje. Kada vazduh nema gdje da pobjegne, pritisak se prebacuje na druga mjesta i može da vam ošteti oči, uši ili krvne sudove.

Iako je rizik mali, u medicinskim izvještajima postoje primjeri pucanja aneurizmi ili kolapsa plućnog krila.

Stoga, najbolje je da predupredite kijanje tako što ćete smanjiti efekte alergija i izbjegavati čestice koje vas iritiraju. A možete i da razvijete svoj stil kijanja ili jednostavno koristite maramicu.