Kada je riječ o rekonstrukciji Vlade, o kojoj se uveliko govori i u okviru koje se pominjala i saradnja Pokreta Evropa sad i DPS-a, ističe da ne razmatraju tu opciju, jer pitanje rekonstrukcije za ovu vlast nije skopčano sa državničkom vizijom, već sa kupovinom vremena i kalkulacijama u odnosu na preraspodjelu državnih resursa unutar vladajuće koalicije.
Crna Gora je u prethodnom periodu napravila značajan napredak u evropskim integracijama, usvojeno je više zakona značajnih za put ka EU, između ostalog, i jedan dio izborne reforme, koja je od posebne važnosti na tom putu. Napredak ne bi bio moguć da nije bilo kompromisa vlasti i opozicije. Kako kaže naš sagovornik, DPS, kao državotvorna stranka, ima obavezu više u odnosu na konkurente, čak i kad je u opoziciji.
– Uspijeli smo da uradimo dvije važne stvari – da spriječimo promjenu državnog kursa i distanciranje od EU puta i NATO-a. Kao opozicija smo podržali sve na planu EU integracija. Međutim, tamo gdje ima nacionalizma i nacionalista, ima i Srbije i Rusije. Zato se Crna Gora danas svađa sa Hrvatskom, jer nas srpski velikodržavni nacionalizam i ruski imperijalizam guraju u tu svađu. Jedini odgovor na to je snažan podstrek da se ide ka EU. Zato DPS ne dozvoljava da izostane njegov doprinos u procesu približavanja Crne Gore EU. Pa, ipak, problemi na unutrašnjem planu se usložnjavaju. Većina se ponaša kao da je juče preuzela vlast, a ne prije pola decenije. I dalje nijesu spremni da preuzmu odgovornost za stanje u državi. Umjesto toga, neuspjeh da se suoče sa kriznim situacijama u sektoru bezbjednosti, kao i u oblasti zaštite i spašavanja, pravdaju delegiranjem odgovornosti bivšoj vlasti, odnosno DPS-u. Gore od toga, slabosti sistema, neznanje i nespremnost kriznog menadžmenta i države da se suoče sa nedavnim požarima, pokušali su da kamufliraju prisvajanjem požrtvovanog i hrabrog odnosa vatrogasaca i vojnika. To je postao model ponašanja – da se na jedan primitivan i beskrupulozan način izbjegava politička odgovornost za sistemske propuste. Ono što, pak, najviše brine jeste miješanje srpske crkve u državna pitanja i upadljivi strah državnih institucija da reaguju na njihove anticivilizacijske poteze. Vlast ćuti, zato što je pod kontrolom velikosrpskih namjesnika u mantijama, koji strateški diktiraju promjenu karaktera Crne Gore, po modelu uspostavljenom u Srbiji – izjednačavanjem fašizma i antifašizma. Sve to porađa nelagodan osjećaj kod većine građana Crne Gore – naveo je Nikolić.
Kada je riječ o rekonstrukciji Vlade, koja je sve izvjesnija, a u okviru koje se spekulisalo i da bi u Vladu mogle da uđu i partije iz opozicije, te da bi DPS, kao najveća opoziciona partija, mogao da sarađuje sa PES-om, kaže da takvu opciju ne razmatraju.
– Pitanje rekonstrukcije za ovu vlast nije pitanje koje je skopčano sa državničkom vizijom, već sa kupovinom vremena i kalkulacijama u odnosu na preraspodjelu državnih resursa unutar koalicije. Zato smo i dogurali do najglomaznije vlade u Evropi. Takav pristup nanosi štetu državi i institucijama. Neko ko obavlja posao premijera mora da ima lični integritet i hrabrost. Podrazumijeva se, da vuče poteze koji su najbolji za državu, ali i da smjenjuje i da postavlja. Očito je da premijer Milojko Spajić nije prvi autoritet u izvršnoj vlasti, već da drugi suštinski komanduju. Da je suprotno, ne bi Spajićevi ministri provocirali zvanični Zagreb u završnoj fazi EU integracija, već bi znali da svako takvo ponašanje podrazumijeva sankciju od strane "proevropskog" premijera. Spajić, međutim, ne pokazuje ni želju ni snagu da to promijeni. Ali, ni takvo stanje ne može trajati unedogled. Jer ne može se insistirati na evropskim integracijama, a biti u koaliciji sa četničkim partijama. Ukoliko državna politika Crne Gore nastavi da se prepoznaje po profašističkim potezima i politici negiranja ratnih zločina, to će za posljedicu imati porast broja skeptičnih članica EU u odnosu na učlanjenje Crne Gore. Tako da su u ovakvom ambijentu, i pored jasnog geopolitičkog podsticaja iz Brisela, teško održive optimistične prognoze o članstvu Crne Gore u EU do 2028. Ova parlamentarna većina neće uvesti Crnu Goru u EU – smatra Nikolić.
Jedan od razloga zbog kojeg ne žele saradnju sa PES-om, kako navodi, jeste to što je prvi čovjek te partije legitimisao velikosrpski nacionalizam uvodeći ga u Vladu.
– Danas taj nacionalizam uz Spajićevu pomoć, i pomoć mnogih drugih koji su u međuvremenu promijenili i partiju i naciju, pokušava da ispravi istorijsku grešku Borisa Tadića koji je "dozvolio da se Crna Gora otcepi". A to će im, vjeruju, lakše poći za rukom ako preko anketnih odbora i svojih medijsko-obavještajnih ispostava nastave da trube o Crnoj Gori kao državi koja je nastala na kriminalu, i ako u tome i dalje budu imali zdušnu podršku svojih saslužilaca iz Vlade i parlamentarne većine. Spajić je, dakle, ključni čovjek zbog kojeg su dominantna politička snaga u vladajućoj većini postali ljudi poput Andrije Mandića, koji godinama dobijaju širok prostor u ime velikosrpskog nacionalizma. Ne zaboravite da je Demokratski front do ulaska u Vladu na izborima mogao da dođe najviše do 20 odsto podrške. Međutim, za tu politiku revizionizma i ekstremizma nikad nije bilo mjesta u Vladi – kaže Nikolić.
Upitan kako vidi trenutnu političku situaciju u Crnoj Gori i koliko se može reći da je ona stabilna, odgovara da je glavni preduslov da bi se moglo govoriti o stabilnosti u državi taj da postoji autoritet da se sprovode zakoni na cijeloj teritoriji.
– Otkrivanjem spomenika ratnom zločincu, četničkom komandantu Pavlu Đurišiću u Gornjem Zaostru kod Berana, formirao se utisak da je država pokorena, odnosno da je to beransko selo eksteritorijalno i da u njemu ne važe zakoni države Crne Gore. Da ne govorimo o tome da su država i njen bezbjednosni sektor, u strahu od Metodija Ostojića, dopustili da novinari tokom svog radnog zadatka u Gornjem Zaostru budu životno ugroženi. Dakle, od selektiranja prve posttridesetoavgustovske vlade ništa se nije promijenilo – namjesnici srpske crkve u Crnoj Gori sebe smatraju istinskim gospodarima ove parlamentarne većine, samim tim i državnih poslova, i to vam govori da smo se kao društvo vratili u srednji vijek – navodi Nikolić.
