Sveti Simeon duhovno je, monaško ime Stefana Nemanje, utemeljivača dinastije Nemanjića, rođenog u Ribnici kod Podgorice oko 1114. godine Srpski veliki župan bio je od 1166. do 1196, koji se izborio za političku samostalnost u odnosu na Vizantiju, ujedinjenje srpskih zemalja u jedinstvenu državu i utvrđivanje pravoslavlja.

O životu rodonačelnika srpske vladarske dinastije Nemanjića, koja je bila na vlasti sve do 1371. godine, najznačajnije zapise ostavili su Sveti Sava, Sveti Stefan Prvovenčani i Domentijan. Doba njegove vladavine predstavlja prelomni period u istoriji i kulturi Srba.

Završilo se kada se povukao sa vlasti i zamonašio na velikom državnom saboru 25. marta 1196. godine, te za svog naslednika odredio srednjeg sina Stefana Prvovenčanog. 

Najstarijem sinu Vukanu ostavio je na upravu Zetu, Travuniju, Hvosno i Toplicu, ali da je podređen Prvovjenčanom.

Zamonašio se posle sabora sa suprugom Anom u Crkvi Svetih Petra i Pavla u Rasu. Tom prilikom uzeli su monaška imena Simeon i Anastasija. Prvu godinu monaškog života Sveti Simeon proveo je u manastiru Studenica.

U novembru 1197. pridružio se najmlađem sinu monahu Savi na Svetoj gori, gdje su, uz dozvolu vizantijskog cara, oživjeli zapusteli manastir Hilandar 1198, prenosi RTS.

Gradio je još i Đurđeve stupove, manastir Svetog Nikole kod Kuršumljije i i crkvu Svete Bogorodice na ušću rijeke Kosanice.

Zbog čudotvornog tečenja mira iz njegovih moštiju, prozvan je Mirotočivim.