Zahvaljujući dugogodišnjoj saradnji sa Kristoferom Nolanom i njegovoj sklonosti istorijskim dramama, Kilijan Marfi se našao u nekim posebno ekstremnim i iscrpljujućim okruženjima.

Njegova uloga vojnika u Dunkirku uključivala je glumu okruženu eksplozijama i bezbrojnim statistima, dok je u Openhajmeru morao da istražuje razaranja nuklearnog rata.

Skoro deceniju je oličavao lik Tomija Šelbija u seriji Peaky Blinders, što se pokazalo kao posebno iscrpljujuće za glumca. Dok je putovao u Birmingem kako bi istražio sve zločine i zamršenosti scenarija Stivena Najta, stvorio je jednog od najpoznatijih likova na britanskoj televiziji, ali se i fizički iscrpio. Stoga ne čudi što Marfi sa čežnjom gleda na snimanje filma The Wind That Shakes the Barley Kena Loach u njegovom rodnom Korku. Film, objavljen 2006. godine, bio je u skladu sa Marfijevim filmskim interesima, smještenim tokom Irskog rata za nezavisnost. Uprkos težini teme, Marfi je smatrao da je snimanje jedno od najprijatnijih u njegovoj karijeri.

Podsjećajući se na projekat tokom intervjua za The Guardian, Marfi ga je nazvao "prelijepim snimanjem" i nazvao ga "vjerovatno najboljim iskustvom u smislu glumačkog procesa". On je objasnio da je film sniman tokom ljeta u Korku, gradu u kojem je rođen, odrastao i pohađao koledž.

Lokacija snimanja omogućila je Marfiju da živi kod kuće sa roditeljima i da bude prisutan kada mu je žena bila trudna. U poređenju sa intenzivnim boravcima u hotelima tokom snimanja filma Peaky Blinders u Midlendsu i snimanja filma u Denkerku za istoimeni film, lako je razumjeti zašto je Marfi ovo smatrao jednim od svojih najboljih iskustava na setu.