– U tom trenutku, Crna Gora je imala najbolje karakterisanu genetiku vinove loze u okruženju i potpuni pedigre svih vinovih loza. Pronašli smo 51 sortu vinove loze nepoznatu nauci, utvrdili da je pedigre vinove loze po genetskoj strukturi sličan sa Bordoom, Burgundijom i La Riojom, gdje je jedna dominantna sorta (u slučaju Crne Gore, kratošija) osnova pedigrea, i utvrdili smo genetske roditelje vranca. Međutim, ovo otkriće, koje je stvorilo resurse za tipično crnogorsko vinogradarstvo za sledećih 150 godina i borbu protiv klimatskih promjena, prošlo je praktično nezapaženo – kazao je Grbić, objavljeno je na sasjtu Univerziteta Crne Gore.
On je istakao da je Odsjek za istraživanje "Plantaža" ukinut pod parolom "ne treba nam nauka".
– Umjesto da se ovaj sektor, koji ima izuzetne resurse, razvija, trenutno ne znamo šta se dešava sa ovim sortama koje smo spasili od nestajanja. Ohrabrujuće je da čujemo da "Plantaže" ponovo formiraju sektor za razvoj. Ovo samo ilustruje da, iako se nekada radi vrhunska nauka, ako društvo nije spremno da je implementira, džaba smo krečili – rekao je Grbić.
On je vanredni profesor na Univerzitetu Zapadni Ontario (Kanada) i rukovodilac programa genomike zglavkara i poljoprivrednih genoma. Nakon postdoktorskih studija na Univerzitetu u Kembridžu, osnovao je svoju laboratoriju u Kanadi. Predvodio je tim koji je prvi sekvencirao genom helicerata (paukolike životinje) – dvotačkaste grinje Tetranychus urticae, jednog od najvažnijih poljoprivrednih štetočina. Kao gostujući profesor na Univerzitetu Crne Gore, Univerzitetu La Rioja u Španiji i Univerzitetu u Beogradu, profesor Grbić aktivno doprinosi razmjeni znanja između Crne Gore i međunarodne naučne zajednice.
Od prošle godine, sa suprugom dr Vojislavom Grbić, takođe molekularnim biologom, na Univerzitetu Crne Gore radi na genomskom projektu porijekla kratošije i jednoj nevjerovatnoj genomskoj priči – kako je kratošija vjerovatno iz Crne Gore prenesena u Italiju kao primitivo i u Kaliforniju kao zinfandel.
Govoreći o nanomaterijalima čijim se istraživanjem bavi, poručio je da nema "zlatnog metka" kojim će nauka promijeniti svijet, već treba maksimalno smanjivati efekte staklene bašte, konzervirati energiju i odnositi se domaćinski prema prirodi.
– Pođimo od malih stvari. Samo jedan primjer: vuna od ovaca se u Crnoj Gori spaljuje! Ova vuna, pregledajući literaturu, može da se koristi za proizvodnju izolacionog ekološkog materijala u građevinarstvu. Prema tome, umjesto spaljivanja i emitovanja gasova staklene bašte, stimulacija sektora zelene tranzicije u Crnoj Gori mogla bi da krene od korišćenja ovog resursa, recikliranja, nekorišćenja plastičnih kesa koje proizvode mikro i nano plastiku u prirodi, koju na kraju konzumiramo i koja je povezana sa nizom oboljenja. Ne bih želeo da predviđam bombastičnu futurističku viziju, već da kao društvo krenemo od naoko malih stvari i razvijamo zelenu i održivu svijest i sa mnogo malih pomaka napravimo kvantni skok – poručio je Grbić.
