Vladika diseldorfski i njemački Grigorije ocijenio je da „u vrijema kada umni ljudi, intelektualci, nipošto neće da prljaju ruke politikom, već se od nje sklanjaju kao nečastivi od krsta, pojavio se neko kod koga je prevagnuo osjećaj društvene i političke odgovornosti i ko je svjestan da se više neka kud“.

- Budimo zato uistinu taj narod u koji vjeruje Vladeta Janković, pa zajedno s njim – kada je već došla ‘kosa do brusa’ – probudimo svoju pravu i valjanu prirodu, za koju je došlo krajnje vrijeme da se ponovo pokaže - napisao je vladika Grigorije, u autorskom tekstu za Nedeljnik.

Govoreći o svom poslednjem susretu sa Beogradom, on je naveo da gradu „pupak diraju, izmještaju mu organe, razgrađuju ga i nadograđuju“.

- Već su mu nagrdili lice, ostaje još samo da mu, kao gračaničoj Simonidi, oči izvade. Nešto mi se steglo pod grlom, valjalo bi mu raskriliti prozore na plućima, da udahne vazduh, pa makar i onaj zatrovani - naveo je vladika Grigorije.

Prema njegovim rečima, „možda bi ta spasonosna ruka mogla da bude ona Vladete Jankovića“.

- Ostalom, njih dvojca su toliko slični. Beograd i Vladete Janković. Iako nisam od onih koji pošto-poto polažu nadu u ljude, jer sva moja nada je u Onoga u koga vjerujem i kojm se molim – Vladeti kao čovjeku u potpunosti vjerujem. Vjerujem mu jer je on, na neki neobičan način, otjelotvorenje onog starog Beograda, Beograda koji je iz samog sebe odavno prognan. Vladeta je onaj Beograd koji me je prigrlio još kao đečaka i čije slike su mi i dalje najživlje u sjećnjaju - napisao je vladika Grigorije.