Zbog pogrešnog tumačenja zakona vanraspravnog vijeća Višeg suda u Podgorici ponovo će se odlučivati o tome da li postoje uslovi za ekstradiciju azerbejdzanskog milijardera osumnjičenog za dvostruko ubistvo, šverc oružja i otmicu Telmana Ismailova koji je krajem oktobra ove godine pušten iz pritvora, utvrdile su sudije Apelacionog suda.

Oni su konstatovali da je o tome mogao da odluči samo ministar pravde imajući u vidu činjenicu da je Ismailov dobio azil u našoj zemlji.

Tročlano vijeće višestepenog suda ukinulo je prvostepeno rješenje koje je donijeto 28. oktobra i predmet vratilo prvostepenom sudu na ponovno odlučivanje, iako je Ismailov odmah po donošenju pobijanog rješenja pušten iz pritvora.

Podsjetimo, Ismailov, doktor ekonomskih nauka, početkom oktobra u Podgorici je uhapšen po potjernici Rusije pod optužbom iz 2017. godine da je organizovao ubistvo dvojice preduzetnika u Rusiji, izvršio šverc oružja i otmicu i za njim je tragao Interpol.

Branilac Ismailova advokat Miloš Vuksanović potvrdio je ranije medijima da je njegov klijent nakon donošenja prvostepenog rješenja izašao iz ekstradicionog pritvora.

Azerbejdzanski oligarh je tvrdio da nema nikakve veze sa ubistvom dvojice privrednika u Moskvi i da je ruska potjernica raspisana za njim proizvod političkog i ekonomskog progona vlasti Ruske Federacije.

Apelacioni sud je u skladu sa odredbom čl. 19 st. 2 Zakona o međunarodnoj pravnoj pomoći u krivičnim stvarima Crne Gore saslušao državnog tužioca u Vrhovnom državnom tužilaštvu Crne Gore, koji se izjasnio da su u konkretnom slučaju ispunjeni zakonski uslovi za izručenje, predviđeni članom 1 u vezi čl. 12 Evropske konvencije o ekstradiciji i članom 11 Zakona o međunarodnoj pravnoj pomoći u krivičnim stvarima, te da činjenica da je okrivljeni I.T. rješenjem MUP-a dobio međunarodnu zaštitu, odnosno azil, jeste činjenica o kojoj će voditi računa ministar pravde, shodno članu 22 stav 3 istog iakona.

Drugostepeni sud je nakon razmatranja prvostepenog rješenja, spisa predmeta Višeg suda i izloženog mišljenja državnog tužioca u Vrhovnom državnom tužilaštvu, pazeći po službenoj dužnosti na odredbe čl. 417 ZKP, odlučio da ukine rješenje Višeg suda i vrati ga na ponovno odlučivanje.

Ovo iz razloga što rješenje ne sadrži jasne i valjane razloge o odlučnim činjenicama, zbog čega je nerazumljivo i ne može se sa sigurnošću ispitati, pa je moralo biti ukinuto.

Apelacioni sud je obrazložio da iz određenih zakonskih odredbi proizilazi da nadležni sud ne odlučuje o izručenju, već da rješenjem utvrđuje da li su ispunjene zakonske pretpostavke za izručenje i to uslovi propisani čl. 11, 12 i 13 navedenog zakona, pa tek ukoliko nađe da nijesu ispunjeni ti uslovi, donijeće rješenje kojim se zamolnica za izručenje odbija, shodno odredbi čl. 19 st. 1 istog zakona.

Stoga je nejasan zaključak prvostepenog suda da zbog postojanja rješenja o odobravanju azila okrivljenom sud treba odbiti zamolnicu za izručenje.