Nakon prethodno održanog konsultativnog referenduma i izmjena i dopuna Zakona o teritorijalnoj organizaciji Crne Gore, Gusinje je u maju 2014. godine dobilo status samostalne opštine. Tada su predstavnici svih političkih partija, nevladinog sektora, ljudi iz dijaspore i oni koji su ostali vjerni zavičaju poručivali da se nadaju da ovim činom za Gusinje dolaze bolji dani. Isticali su da vjeruju da će na taj način Gusinje početi brže da se razvija, da će doći do oživljavanja brojnih djelatnosti, otvaranja novih radnim mjesta, modernizacije puteva i zaustavljanja izražene migracije lokalnog stanovništva.
Međutim, danas, uoči obilježavanja desetogodišnjice od dobijanja statusa opštine, opšta je ocjena da se nijesu obistinila iznijeta očekivanja i da Gusinje i dalje predstavlja jedno od najnerazvijenih područja u Crnoj Gori, sa sve prisutnijim iseljavanjem naroda. Sa takvom konstatacijom saglasan je i dr Rusmin Laličić, jedan od glavnih aktivista iz tima koji je radio na sprovođenju icijative da se Gusinje izdvoji iz sastava Plava i postane 23. opština u Crnoj Gori.
– Nadanja su bila velika, ali sem što je došlo do popunjavanja opštinskih službi sa administrativnim radnicima i pozicije da se bar donekle o sudbini Gusinja može odlučivati ovdje, od uspostavljanja opštine ništa ozbiljnije nije urađeno da ovi krajevi krenu nekim razvojnim putem. Nažalost, svih ovih godina Gusinje nijesu vodili kadrovi koji su se izborili da ono dobije status opštine, već oni kadrovi koji su delegirani sa nivoa Opštine Plav. Tako je Gusinje bilo ostavljeno na milost i nemilost interesima velikih partija, koje su davale velika obećanja, od kojih skoro nikada ništa nije realizovano. Zato danas imamo jednu zabrinjavajuću sliku gdje, uz loše saobraćajnice, nema ozbiljnih privrednih i drugih aktivnosti i gdje narod, zbog nedostatka posla, masovno odlazi iz Gusinja – kazao je Laličić u razgovoru za "Dan".
Zapisi govore da je kao upravno-administrativni centar šire oblasti Gusinje nekad imalo značajnu ulogu i da je važilo za razvijen trgovački centar. Podaci iz 1893. godine ukazuju da je varoš Gusinje tada brojala 1.600 domova, sedam hanova, 240 dućana, te da Gusinje sa okolinom broji 23.804 stanovnika. Međutim, prema popisu iz 2011. godine na teritoriji današnje opštine Gusinje, koja zahvata površinu od 157 kilometara kvadratnih, živjelo je svega 4.027 stanovnika. Laličić tvrdi da je taj broj danas znatno manji.
Brojni su podaci koji jasno ukazuju da opština Gusinje, pored niskog nivoa privrednih aktivnosti, nema instalirane kapacitete koji priliče urbanim i razvijenim sredinama. O tome svjedoče i podaci da Gusinje nema nijednu banku, da ne postoje sportska dvorana, veterinarska stanica, te da pri lokalnoj upravi nije formirana Služba za poljoprivredu. Takođe, godinama ne funkcioniše stočna pijaca, dok se na zelenoj tržnici četvrtkom, kada je pazarni dan, može naći samo nekoliko prodavaca.
Više ne postoje ni tradicionalne uslužne radionice, a za Gusinjane se još uvijek lična dokumenta izdaju na šalterima u Plavu.
– Dugačak je spisak svega onoga što nedostaje Gusinju, od bolje organizovanosti zdravstvene zaštite i obrazovnog sitema, pa sve do upražnjavanja kulturnih i sportskih aktivnosti. Jednostavno ne postoje kapaciteti za organizovanje nekog života svojstvenog savremenom dobu – zaključuje Laličić.
