Iako je u brojnim studijama naglašeno da stočarstvo predstavlja odskočnu dasku za brži prosperitet sjevernog regiona, mljekara "Zora" se, i pored milionskih ulaganjanja u njenu izgradnju, pokazala kao promašena investicija. Da paradoks bude veći država i Opština Berane u svojim strateškim dokumentima poseban značaj pridaju razvoju stočarstva, dok je sa druge strane evidentno da nema organizivanog otkupa tržnih viškova kada je ovaj sektor u pitanju. To, po ocjenama farmera, u velikoj mjeri sputava jačanje poljoprivrednih gazdinstava.
– Mljekara "Zora" pravi je primjer kako se neodgovorno pristupilo sprovođenju strategije koja je predviđala da se na sjeveru Crne Gore otvore brijni punktovi za otkup i preradu mlijeka. Tih punktova uopšte i nema, a mljekara je otkupne i prerađivačke kapacitete svela na minimum. Zato su se brojne farme zatvorene, jer milijeko nema ko da otkupi. Jednostavno mnogi stočari su izgubili sigurnost i odustali da se bave ovim poslom što je velika šteta – navode iz Udruženja beranskih stočara i dodaju da je zbog podužeg protoka vremena i odlaska ranijih rukovodećih struktura, sve teže saznati pojedinosti koje su pratile propast mljekare "Zora".
Podsjećamo, ugovor o formiranju mljekare, čiji su akcionari bili Ministarstvo poljoprivrede, Agencija "Luks – divelopment" iz Luksemburga i Udruženja poljoprivrednih proizvođača iz nekoliko sjevernih opština, potisan je 11. septembra 2002. godine uz obećanje da će u njoj, uz otvaranje dvadesetak otkupnih centara i angažman brojnih farmera, uposliti preko 100 radnika.Tada je saopšteno da je mljekara "Zora", uz ulaganja od oko deset miliona eura, izgrađena uz pomoć Vlade Luksemburga, te da će između ostalog, kao jedina u Crnoj Gori, proizvoditi takozvano UHT dugotrajno mlijeko u tetrapaku. Prilikom otvaranja rečeno je da je beranska mljekara projektovana za mjesečnu proizvodnju od oko milion i po litara mlijeka. I pored ovakvih najava u poslednjih 20 godina "Zora" je radila sa izuzetni malim kapacitetima, dužim prekidima i brojnim poteškoćama, daleko od onog što je obećavano. Većina mašina je prepuštena propadanju i odlasku u staro gvožđe, dok od proizvodnje dugotrajnog mlijeka nije bilo ništa, uz izgovor da to nije iplativo. Postoji osnovana sumnja da je dobar dio opreme otuđen pod misterioznim okolnostima. Mljekaru je, 2012. godine za pola miliona eura, kupila danilovgradske kompanije "Montemilk Šimšić", upošljavajući svega nekoliko radnika.
Prilikom izgradnje mljekare "Zora" Vlada Luksemburga je, kao finansijer projekta, insistirala da se u njoj zaposle ljudi iz Crne Gore koji su tokom ratnih dešavanja kao azilanti boravili u pomenutoj zemlji. Međutim, podaci ukazuju da je u minulom periodu u mljekari radila samo jedna radnica.
No, i pored ovakvih saznanja od zvaničnika nikada nije stigao odgovor šta se ustvari desilo sa "Zorom" iako je Vlada Luksemburga Vladi Crne Gore nakon završetka projekta, ustupila 99,05 akcija mljekare. Koliko je poznato, ni pravosudni organi nijesu reagovali. Zna se samo da je za sve propuste odgovarao jedino vođa projekta "Mednem" i nekadašnji direktor mljekare Škotlanđanin, Tomas Hodž, koji je nakon bjekstva uhapšen u Njemačkoj i isporučen Crnoj Gori na izdržavanje zatvorske kazne.
