U saopštenju vlade se navodi da je zabilježeno 36 potvrđenih slučajeva zaraze, od kojih se 25 nalaze u strogoj izolaciji.

Ruanda je proglasila epidemiju 27. septembra, a dan kasnije prijavila je šest smrtnih slučajeva. Vlasti su tada saopštile da su prvi slučajevi pronađeni među pacijentima u zdravstvenim ustanovama i da je istraga u toku „kako bi se utvrdilo porijeklo infekcije“.

Izvor zaraze ostaje nejasan nekoliko dana kasnije, što izaziva strah od zaraze u maloj centralnoafričkoj zemlji. Izolacija pacijenata i njihovih kontakata je ključna za zaustavljanje širenja virusa kao što je Marburg.

Identifikovano je najmanje 300 ljudi koji su došli u kontakt sa onima za koje je potvrđeno da imaju Marburg, a neodređeni broj njih sada je u izolaciji, prema lokalnim zdravstvenim vlastima.

Ruanđani su pozvani da izbjegavaju fizički kontakt kako bi pomogli u suzbijanju širenja. Većina pogođenih ljudi su zdravstveni radnici u šest od 30 okruga u zemlji.

Kao i ebola, vjeruje se da virus Marburg potiče od slijepih miševa i širi se između ljudi kroz bliski kontakt sa tjelesnim tečnostima zaraženih pojedinaca ili sa površinama, kao što su kontaminirane posteljine. Bez liječenja, Marburg može biti fatalan kod do 90 odsto ljudi koji se razbole od ove bolesti.

Simptomi uključuju groznicu, bolove u mišićima, dijareju, povraćanje i u nekim slučajevima smrt zbog ekstremnog gubitka krvi.

Prvi slučajevi virusa zabilježeni su 1967. godine u Njemačkoj u Marburgu i Frankfurtu i u Beogradu, tada glavnom gradu Jugoslavije, danas Srbije.

Epidemije Marburg virusa i pojedinačni slučajevi u prošlosti su zabulježeni u Tanzaniji, Ekvatorijalnoj Gvineji, Angoli, Kongu, Keniji, Južnoj Africi, Ugandi i Gani, prema SZO.