O temi "Književnost između autofikcije i društva" su govorili pjesnik, književni kritičar, esejista i izdavač Gojko Božović, profesorica engleskog jezika dr Aleksandra Žeželj Kocić i književnica i istoričarka književnosti Neda Bjelanović.

Pitanje autofikcije, prema Božoviću, postalo je jedno od ključnih pitanja moderne književnosti, traje duže od jedne decenije i predstavlja fenomen našeg vremena. Božović ukazuje na distinkciju između autofikcije i autobiografije.

– Da bi neko napisao autobiografiju, on mora da ima neko proživljeno iskustvo. On, dakle, piše o sebi, postaje na neki način junak svog pripovijedanja. Ključna odlika autobiografije nije samo lično iskustvo, već lični pogled na jedno epohalno iskustvo - kaže Božović, dodajući da su autobiografi i pisci memoara uvijek htjeli da oslikaju svoju epohu. Pisci autofikcije, dodaje Božović, neće da nam prikažu epohu.

– Pisci autofikcije hoće da prikažu samo sebe. I to je jedna vrsta pripovjedačkog književnog egoizma. I mi vidimo da, ukoliko su autobiografije bile okrenute prema spolja, prema velikome ekranu na kojem se prikazuje čitava epoha, autofikcije su okrenute prema unutra. Tu nam pisac zapravo predstavlja svoje privatne fascinacije, sadržaje i pitanja, uzimajući sebe kao svog jedinog junaka, jedinu tačku gledišta i jedini svijet koji hoće da predoči. I to je, čini mi se, ključni problem savremene književnosti i ključni problem autofikcije kao jednog modela književnosti - istakao je Božović, naglasivši da ne spori da među knjigama koje su pisane u ključu autofikcije postoje kvalitetna djela.

Sam termin "autofikcija" skovao je francuski pisac Serž Dubravski, ali, kako kaže Žeželj Kocić, takve tendencije u književnosti pojavljivale su se i u ranijim epohama i mogu se pratiti od Svetog Avgustina, preko Motenja i Bajrona.

Bjelanović je istakla da je ono što bi se moglo nazvati govorom o sebi samom uveliko preuzelo književnost u posljednjoj deceniji, pojasnivši gdje se, u kontekstu proze, dogodio kopernikanski obrt.

– Sama po sebi proza je oduvijek bila, a čini mi se i da sada donekle jeste, sinonim za ono što zovemo priča, a priča bi jednostavno bila niz događaja. Autofikcija zapravo izvodi obrt na način da ono što smo bili skloni da nazovemo događajem koji je vrijedan da se predstavi i koji je važan za društvo, odjednom postaje doživljaj. To je jedna vrsta razlike - kaže ona.