Crna Gora od početka ove godine nema sklonište za žrtve trgovine ljudima, koje se smještaju kod hranitelja, u Dječji dom "Mladost" u Bijeloj ili vraćaju u primarnu porodicu, a sve to jer Ministarstvo rada i socijalnog staranja nije raspisalo konkurs za finansiranje pružalaca te usluge.
Iz tog resora, kojim rukovodi ministar Admir Adrović, nijesu odgovorili na pitanja "Dana" zašto skloništa više nema i gdje se sada smještaju žrtve, što je samo nastavak negativne prakse tog vladinog resora da ne odgovara ni na pitanja medija ni na zahtjeve NVO.
Od zvaničnog zatvaranja državnog Skloništa za žrtve trgovine ljudima iz razloga što je ono od osnivanja radilo nezakonito jer nije bilo licencirano, NVO Institut za socijalnu i obrazovnu politiku je preuzeo brigu o žrtvama trgovine ljudima, u okviru prvog i jedinog specijalizovanog skloništa u Crnoj Gori, do 31. decembra prošle godine.
Pošto nadležno ministarstvo nije raspisalo konkurs za finansiranje te usluge, to sklonište je u decembru zatvoreno, a žrtve trgovine ljudima koje su bile u njemu raspoređene su po hraniteljskim porodicama, neke su vraćene u primarnu porodicu i pored činjenice da se u tim porodicama nalaze osobe optužene za trgovinu ljudima u odnosu upravo na ta lica, dok su neki prebačeni u Dom za nezbrinutu djecu.
Trenutno u Crnoj Gori ne postoji sklonište za žrtve trgovine ljudima, već se Ministarstvo rada i socijalnog staranja dovija smještajući djecu u ustanove koje nisu specijalizovane za tu vrstu usluge niti imaju adekvatno obučen kadar.
Zamisao minstarstva je bila da otvori Sklonište za žrtve trgovine ljudima u okviru JU Centar "Ljubović" na način što će prijemno-dijagnostičku zgradu preurediti i relicencirati, ali tu su se javili problemi koji su doveli do toga da to zakonski i fizički ne može biti realizovano jer bi se ovim vidom prenamjene "Ljuboviću" ukinula osnovna licenca za primarnu djelatnost – smještaj djece i mladih koja su u sukobu sa zakonom.
Dodatni problem predstavlja činjenica da bi se žrtve trgovine ljudima miješale sa licima koja su u sukobu sa zakonom, a bezbjednost žrtava trgovine ljudima u potpunosti bi bila problematična jer ta ustanova ima problem sa nedozvoljenim udaljenjima korisnika i prisustvom narkotika, o čemu je nova direktorica više puta obavještavala javnost i podnosila prijave policiji.
Takođe, činjenica je da bi se prenamjenom dijagnostičko-prijemne zgrade, u kojoj se nalazi 14 kreveta, smanjili kapaciteti Centra za osnovnu djelatnost, a opšte je poznato da ta ustanova već godinama kuburi sa smještajnim kapacitetima i konstantno je prebukirana, a pritom bi se prenamjenom stvorili uslovi za svega šest žrtava trgovine ljudima.
