Vrhovni sud utvrdio je ranije da su ispunjeni uslovi za izručenje Do Kvona Sjedinjenim Američkim Državama (SAD) i Južnoj Koreji i odlučio da predmet preda ministru pravde radi odlučivanja o dozvoli izručenja.
Na tu presudu žalio se advokat Do Kvona.
Iz Ustavnog suda su saopštili da je pritvorsko vijeće tog suda, sastavljeno od sudija Momirke Tešić, Budimira Šćepanovića i Faruka Ruselbegovića, jednoglasno donijelo odluku kojom se odbija ustavna žalba podnosioca K.D.H.
-Ustavni sud je u odluci zaključio da je, prema praksi Evropskog suda za ljudska prava u Strazburu, a koju prihvata Ustavni sud, prvenstveno na domaćim organima, naročito sudovima da rješavaju probleme tumačenja domaćih zakona- kaže se u saopštenju, prenosi MINA.
Iz Ustavnog suda su rekli da nije zadatak tog suda da preuzima ulogu sudova i utvđuje činjenice i tumači pravo u konkretnim sudskim predmetima, već da je to zadatak prvenstveno redovnih sudova.
Ustavni sud, kako su kazali, neće dovoditi u pitanje utvrđenje činjenica, ocjenu dokaza i tumačenje zakona od redovnih sudova, osim u slučaju očigledne arbitrernosti.
Oni su rekli da neće dovoditi u pitanje utvrđenje činjenica, ocjenu dokaza i tumačenje zakona od redovnih sudova, osim kada primijete da zaključci redovnih sudova nijesu imali nikakvu pravnu osnovu, odnosno da su redovni sudovi primijenili zakon u određenom slučaju očigledno pogrešno, ili tako da su došli do proizvoljnih zaključaka i/ili uskraćivanja pravde.
-U konkretnom slučaju, Vrhovni sud je, odlučujući po zahtjevu za zaštitu zakonitosti, kao sud koji je po Ustavu nadležan da obezbjeđuje jedinstvenu primjenu zakona od strane sudova, dao svoje tumačenje relevantnih normi u situaciji kada okrivljeni pred nadležnim sudom da saglasnost za izručenje u skraćenom postupku po više zamolnica”- kaže se u saopštenju.
Navodi se da je time, tumačenjem pravne praznine, odnosno pravne nedoumice, primjenjujući pravnu normu na konkretan slučaj, stvorio sudsku praksu.
Iz Ustavnog suda su rekli da nijesu nadležni da zaključkom nametnu drugačije mišljenje sudovima u pogledu tumačenja zakona, osim ako nije riječ o očiglednom kršenju prava.
Oni su kazali da toga u konkretnom slučaju nema, jer je okrivljeni dao saglasnost za izručenje po obje zamolnice i nijednim navodom nije doveo u pitanje da bi mu izručenjem u bilo koju od država bilo ugroženo određeno pravo, osim što smatra da su učinjene procesne nepravilnosti u pogledu tumačenja zakona.
Iz Ustavnog suda su naveli da su, sagledavajući okolnosti predmeta kao jedinstvenu cjelinu, zaključili da je postupak, koji je prethodio ustavnosudskom, vođen na način koji je podnosiocu osigurao pravo na pravično suđenje i nije doveo u pitanje moguću povredu prava na porodični život.
Oni su kazali da podnosilac nije „naseljeni migrant“ u Crnoj Gori, da je prilikom saslušanja sam dao saglasnost za izručenje po skraćenom postupku i Južnoj Koreji i SAD-u, i da tom prilikom nije isticao porodične prilike, niti okolnosti porodičnog života, odnosno odvojenost od porodice.
-To je jedan od elemenata koji će se, združen sa ostalim elementima i okolnostima iz člana 26 Zakona o međunarodnoj pravnoj pomoći u krivičnim stvarima, cijeniti prilikom odlučivanja kojoj će državi biti izručen u situaciji kada postoji konkurencija zamolnica u odnosu na koje su ispunjeni uslovi za izručenje i ne pokreće pitanja moguće povrede prava na porodični život iz člana 8 Konvencije- kaže se u saopštenju.
