<p>Дјеца страдала у НАТО бомбардовању Мурина</p>

Djeca stradala u NATO bombardovanju Murina / -in4s

U Crnoj Gori tokom NATO bombardovanja stradalo šest civila, među kojima i troje djece: Rane ne zarastaju, a nepravda boli

Tokom NATO bombardovanja stradalo je šest civila u Crnoj Gori, među kojima troje djece – Miroslav Knežević, Olivera Maksimović i Julija Brudar. Stradali su i Vukić Vuletić (1953), Milka Kočanović (1930) i Manojlo Komatina (1927)

To krvavo proljeće duboko je urezano u mojim sjećanjima. Godine prolaze, a rane sve više bole. Teško je naći mrtvog oca raskomadanog stomaka, svoja tri mrtva učenika i ubijene drage komšije. Teško je saznanje da su ubijene djevojčice došle da kupe sladoled i da se nikada više nijesu vratile kući, sa tugom u očima za "Dan" priča profesor Radomir Komatina, čiji je otac Manojlo stradao 1999. godine prilikom bombardovanja Murine.

”Od mandatara za sastav eventualne nove manjinske vlade Dritana Abazovića, i pored upornog insistiranja, ostali smo uskraćeni za odgovor da li će posjetiti Murino i da li će se pokloniti tamošnjim nevino stradalim civilima tokom NATO bombardovanja

– Isto toliko teška je nepravda sa kojom su se mještani suočavali svih ovih godina, jer su crnogorski zvaničnici okretali glavu od Murine i njenih žrtava i ponašali se kao da je to bilo sasvim normalno, ogorčen je Komatina.

Sa njim su saglasni i ostali Murinjani, dok od mandatara za sastav nove eventualne manjinske vlade Dritana Abazovića, i pored upornog insistiranja, nijesno mogli dobiti odgovor na pitanje kakav je njegov stav po pitanju NATO bombardovanja na nekadašnju SR Jugoslaviju. Ostali smo uskraćeni i za odgovor da li će Abazović posjetiti Murinu i da li će se pokloniti tamošnjim nevino stradalim civilima. Na ova pitanja nije odgovoreno ni iz Abazovićevog kabineta, iako smo to tražili u više navrata.

Bez odgovora zašto je bombardovano Murino

Predsjednik Udruženja "NATO žrtve" Milan Mirković navodi da je poslije bombardovanja Murina postala zaboravljeno mjesto i da još nema zvaničnog odgovora zašto su u ovoj varoši gađani civilni objekti.

– Boli nas što na ovaj kraj niko ne okreće glavu, i što niko na pravi način nije sagledavao posledice koje je ostavilo NATO bombardovanje. Umjesto pomoći i napretka, imamo raseljavanje stanovništva i uništenu privredu. Osnovali smo NVO kako bi bar neko pomogao porodicama poginulih i stanovništvu Murine. Skupljali smo podatke i pokušali da saznamo ko je i zašto naručio bombardovanje Murine, ali u tome, nažalost, nijesmo uspjeli. Pomoć smo tražili i od Vlade Crne Gore, no niko od nadležnih nas nije udostojio čak ni negativnog odgovora. Poslije svega ostaje nam samo da gledamo kako sa Murinske česme, gdje su uklesani likovi i imena žrtava, teče voda vječitog neprebola – naglasio je Mirković.

Na sjutrašnji dan prije 23 godine počelo je NATO bombardovanje Savezne Republike Jugoslavije (SRJ) u kojem je za 11 nedjelja, prema nezvaničnim podacima, poginulo oko 2.500 civila i oko 1.000 vojnika i policajaca. U bombardovanju SRJ, koje je trajalo 78 dana, teško su oštećeni infrastruktura, privredni objekti, zdravstvene ustanove, medijske kuće i vojni objekti. Tokom bombardovanja izvršeno je 2.300 vazdušnih udara na 995 objekata širom zemlje, a 1.150 borbenih aviona lansiralo je blizu 420.000 projektila ukupne mase 22.000 tona. Vlada Crne Gore je tada odbila da prihvati ratno stanje koje je Beograd proglasio sa NATO-om, iako su neki od prvih projektila pali na objekte na teritoriji Crne Gore. Na meti su 24. marta 1999. godine bili kasarna "Milovan Šaranović" u Danilovgradu, vojni aerodrom u Golubovcima i radarsko-komunikacijski objekat Ratne mornarice Vojske Jugoslavije na Obosniku u Boki kotorskoj. Crni dim se vio i sa Crnog rta kod Bara. Tog dana je u kasarni u Danilovgradu poginuo vojnik Saša Stojić iz Beograda, a teže su povrijeđena dva vojnika, od kojih jedan na aerodromu Golubovci. Tokom NATO bombardovalja, i to 30. aprila 1999. godine, brojni projektili pali su i na varošicu Murinu. Tada je stradalo šest civila, među kojima su troje djece – četrnaestogodišnji Miroslav Knežević (1985), trinaestogodišnja Olivera Maksimović (1986) i desetogodišnja Julija Brudar (1989). Stariji stradali bili su Vukić Vuletić (1953), Milka Kočanović (1930) i Manojlo Komatina (1927).

Polaganje vijenaca

I predsjednik Udruženje boraca ratova od 1990. godine Crne Gore Radan Nikolić ističe da su rukovodeće strukture svojim ponašanjem svih ovih godina diskriminisale NATO žrtve u Crnoj Gori.

– Ako se donose rezolucije za stradanje ljudi u okruženju i dalje u svijetu, zašto onda neko ne pomene da bi trebalo donijeti i rezoluciju kojom bi se osudilo ubijanje nevinih žrtava od strane NATO snaga? Još jednom se pitam zašto se primjenjuju dvostruki aršini za one koji su u ranim dešavanjima izgubili svoje živote na prostoru bivše Jugoslavije. Povodom 23 godine od NATO agresije na SRJ i 31 godine od početka pogibija vojnika JNA iz Crne Gore u oružanim sukobima u Sloveniji, Hrvatskoj i BiH, Udruženje boraca ratova od 1990. godine, uz podršku Opštine Nikšić, porodica i poštovalaca palih boraca, organizuje 24. marta u 9 časova polaganje vijenaca na spomenik na Trgu vojvode Šaka Petrovića – Nikšić, posvećen borcima iz Nikšića poginulim u ratovima 1991/1999. godine. Istog dana, u 18 časova, u sali JU "Zahumlje" Nikšić, biće predstavljeno drugo izmijenjeno i dopunjeno izdanje spomen-knjige "Zadnja linija odbrane" sa biografijama 320 poginulih boraca iz Crne Gore. Polaganje vijenaca 24. marta opštinska udruženja boraca iz devedesetih organizovaće i na spomenike palim borcima 1991/1999. u Mojkovcu, Beranama i Andrijevici, a saborci, prijatelji i porodice palih boraca Dragana Bjelanovića i Marka Avramovića istog dana položiće vijence na njihova grobna mjesta u Tivtu. Kao i prošle godine, polaganje vijenaca na spomenike palim borcima iz devedesetih u kasarnama Vojske Crne Gore u Podgorici – Masline i Danilovgradu biće organizovano 15. septembra – na Dan Udruženja boraca ratova od 1990. godine Crne Gore, a na spomenik u Grančarevu – Bijelo Polje, tradicionalno, na Vaskrs, 24. aprila tekuće godine, saopštio je Nikolić.

Murinjani podsjećaju da je od crnogorskih zvaničnika njihovo mjesto, uz odavanje pošte pomenutim žrtvama, jedino posjetio još uvijek aktuelni premijer Zdravko Krivokapić. Međutim, kako navode, ni nakon političkih promjena u Crnoj Gori ništa nije urađeno da se sa državnog nivoa da na značaju datumu kada je u Murini od strane NATO snaga prolivena nevina krv.

– Donose se rezolucije i osuđuju zločini koji su se desili izvan Crne Gore. Međutim, niko se nije sjetio da donese rezoluciju o osudi masakra nevinih koji se od strane NATO bombardera desio u Murini. Nijesmo mi gubavci, nego ljudi koji su na pravdi Boga izgubili svoje najmilije. Pominju se različiti genocidi u okruženju, a niko neće da kaže da se upravo u Murini dogodio genocid, jer ovdje nijesu ubijani vojnici nego nedužni civili i djeca i to bez ikakvog upozorenja – poručuje Komatina.

Ovoj konstataciji pridružuje se i Mirko Knežević, čiji je četrnaestogodišnji sin Miroslav stradao prilikom bombardovanja Murine.

– Zvaničnici su se ponašali kao da se u Murini nije ništa ni dogodilo, iako su naša djeca od NATO projektila raskomadana na Murinskom mostu. Nikakve satisfakcije za nas jadne roditelje nije bilo. Niko od zvaničnika nije htio da objasni zašto su to uradili ovim nedužnim ljudima, našoj djeci, koja su tek trebalo da žive. Niko da nam olakša muke – sa suzama u očima priča Knežević.