Podsjeća da je grad kroz čitavu istoriju umjetnosti, i to ne samo likovne, naglašeno prisutan, i da se kroz tu temu - motiv često oslikava kompleksan odnos čovjeka i društva, kao i stanje pojedinca u društvu.
– Jedna od tema koje su direktno ili indirektno vezane za grad je i arhitektura, a posebno socijalistička arhitektura. U fokusu Lidijinog interesovanja, poetskog i estetskog, likovnog je socijalistička arhiktetuara - socijalističko nasljeđe - kaže Karadžić, dodajući da to nije slučajno ako se uzme u obzir da je Lidija Nikčević rođena u Nikšiću, `90-ih godina, u postindustrijskom gradu, u jednom od takvih blokova koji su bili karakteristični za socijalizam gdje je ideja vodilja bila maksimum prostora u minimumu zgrade. Odnosno, gdje je funkcionalnost bila primarna u odnosu na estetiku, što je rezultovalo određenom vizuelnom monotonijom, a koja je ujedno ukazivala i na željenu egalitarnost u društvu.
Karadžić navodi da je očigledno da su ritam i struktura tih stambenih naselja zainteresovali Nikčević, koja je na svojim slikama to dodatno potcrtala teorijskim znanjem o arhitekturi i istoriji umjetnosti. Zato se na slikama bavi osnovnim likovnim elementima - bojom, kompozicijom i linijom, pokazujući nam tako drugu stranu grada koju ne vidimo uvijek, kaže Karadžić.
– Lidija grad osvjetljava i čini ga nama bliskim motivom u kome možemo da pronađemo nešto novo, odnosno ona ga očuđava - kaže Karadžić.
Navodi i da na slikarkinim platnima, na starijim radovima, zbog "nedostatka" ljudske figure, često vlada atmosfera slutnje, iščekivanja, metafizike. No, na novijim radovima, dolazi do pomaka u rukopisu i temama, kaže Karadžić, ističući da se mijenja ne samo kolorit, već i pojava ljudske figure i javlja novi geometrijski element - sfera, najvidljiviji na šljemovima radnika koje slika. Ipak, taj čovjek nema lice, nije bitan kao persona, već je bitno samo njegovo učešće u procesu, dodaje istoričarka.
Ž.J.
Komentari (0)
Ostavite svoj komentar