Prije tačno šezdeset godina – 1962. godine, na inicijativu jednog broja omladinskih aktivista iz tog vremena, formiran je Pokret Gorana Crne Gore, a potom i Pokret Gorana Titograd. Dopadljivim i konkretnim programima u svom nastajanju i razvoju, Pokret gorana je postao organizacija interesantna za populacije svih uzrasta, a naročito za mladu generaciju. Izrastao iz skojevske organizacije, Pokret Gorana je djelovao na principima dobrovoljnosti i patriotizma. Osnivanje goranske organizacije pratilo je formiranje goranskih brigada, prvo u osnovnim i srednjim školama, a nešto kasnije i na Univerzitetu, radnim organizacijama, gradskim i seoskim mjesnim zajednicama i vojničkim kolektivima. Osnivanjem Pokreta gorana krunisani su napori mnogih generacija žitelja Titograda, ali i svih onih koji su istinski voljeli naš grad, da se postepeno počne rješavati pitanje pošumljavanja prostranih goleti koje su okruživale i okružuju naš grad. Sa puno akcijaškog zanosa i želje da svoj grad i njegovu okolinu učine ljepšom, generacije gorana su sa oduševljenjem nastavili tamo gdje su stale skojevske brigade: da podižu šume na okolnim goletima, Gorici, Ljuboviću, Dajbabskoj gori i Malom brdu, ali sa istim žarom su radili i na podizanju park šuma u Zlatici, Zagoriču, Tološima, pojasu prema Kombinatu aluminijuma i Agro kombinatu "13.Jul", uz nesebičnu stručnu pomoć specijalizovaih radnih organizacija iz oblasti šumarstva i hortikulture. Gorani u osnovnim i srednjim školama posebnu pažnju su poklanjali ozelenjavanju školskih dvorišta. Iz godine u godinu broj članova goranske organizacije se povećavao, a krenulo se i sa organizacijom radnih akcija na pošumljavanju goleti širih razmjera. Ogroman doprinos u organizaciji radnih akcija davale su specijalizovane radne organizacije, a naročito Gradsko zelenilo, koje je tih godina Podgorici darivalo nekoliko novih parkova, ali i novih drvoreda i zelenih površina u svim djelovima grada.

Pored dosta uzleta, Pokret gorana je u svom razvoja imao i padova i kriza. Možda je najdublja bila ona u periodu 1975, 1976. i 1977. godine, a koja je nastala kao rezultat različitih pogleda o mjestu Pokreta gorana" kao društvene organizacije u okviru sistema. Ljubav prema ideji goranstva kod njenog članstva uvijek je bila jača od svih zamki koje su se povremeno javljale, a koje su imale za cilj da gorani postanu privezak otuđenih centara moći. Nažalost, pisani materijal o radu gorana u periodu od šezdesetih i većem dijelu sedamdesetih godina nije sačuvan, tako da su saznanja o radu goranske organizacije u tom periodu rezultat sjećanja tadašnjih aktivista.

Pri kraju sedamdesetih godina, rad goranske organizacije postaje sve zapaženiji po akcijama na pošumljavanju dijela Gorice, kao i po akcijama potkresivanja šuma i uređenja parkovskih prostora. U tom periodu formiraju se nove goranske brigade. Krajem 1983. godine, gorani zajedno sa omladinom Titograda pokreću inicijativu o organizovanju omladinske radne akcije "Titova šuma" 1984. godine, organizovana je radna akcija u jednoj smjeni koja je po svim obilježjima, počev od njenih učesnika pa do radnog zadatka, imala sve karakteristike Savezne radne akcije. Naredne, 1985. godine, ova akcija dobija status savezne i u njoj će narednih nekoliko godina učestvovati omladinske radne brigade iz svih republika bivše nam zajedničke države SFRJ. Ova akcija se organizovala u dvije faze. Prva koja je obuhvatala pripremu terena za pošumljavanje na izuzetno teškim terenima Malog brda, Dajbabske i Kakaricke gore i pojasu kod Kombinata aluminijuma, a koju su realizovali brigadiri iz republika SFRJ, i druga faza, koja je obuhvatala pošumljavanje, a koju se realizovale goranske brigade Titograda u sadejstvu sa goranima iz vojničkih kolektiva.

Akcija "Titova šuma" važila je za jednu od najbolje organizovanih akcija, uprkos izuzetno teškim uslovima rada na trasi. Gorani Titograda, a kasnije Podgorice, nijesu samo radili na gradilištima u našem gradu. Njihove rezultate rada i dan-danas pamte i Pešter, i Vlasina i Kadinjača i Tjentiše i Fruška gora i Titov Veles i Knin i Palić, i Sava i auto-put "Bratsvo Jedinstvo" i Lovćen i Beograd. Bolje rečeno, Gorani Podgorice nijesu štedjeli dlanove, već su kroz izgrađivanje Podgorice izgrađivali sebe i svuda i na svakom gradilištu osvajali nagrade i priznanja.

PIŠE:

JOVAN PEJOVIĆ

NASTAVIĆE SE