Vrhunac propagandnih napada na Austriju tokom prvih poslijeratnih godina predstavljali su procesi protiv ratnih zločinaca organizovani 1947. godine. Činjenica da su mnogi optuženi bili austrijskog porijekla, dala je priliku jugoslovenskom režimu da ove procese eksploatiše u propagandnoj kampanji protiv Austrije, koja je baš u tom periodu dostizala svoj vrhunac.
U procesu protiv visokih oficira Vermahta, održanom od 5. do 8. februara pred vojnim sudom u Beogradu, na optuženičkoj klupi su, pored petorice Njemaca, sjedila i tri Austrijanca: generali Aleksander Ler i Adalbert Lončar (Adalbert Lontschar), kao i policijski oficir Paul Gerhardt. Aleksanderu Leru je optužnica stavila na teret vazdušni napad na Beograd 6. aprila 1941. godine, kao i ratne zločine u Jugoslaviji 1943. godine. U optužnici je navedeno da je u bombardovanju jugoslovenske prestonice stradalo oko 10.000 Beograđana. Osim toga, Ler je, kao komandant Jugoistoka, optužen za ratne zločine tokom operacija "Vajs" i "Švarc" 1943. godine. Druga dvojica Austrijanaca, Adalbert Lončar i Paul Gerhardt optužena su za masovno strijeljanje u Kragujevcu 1941. godine.
Završna riječ jugoslovenskog vojnog tužioca Zvonimira Ostrića otkriva političku pozadinu beogradskog procesa. Iako su pet, od ukupno osam optuženih, bili Njemci, vojni tužilac je akcenat stavio na austrijsku odgovornost za ratne zločine, pa se beogradski proces pretvorio u svojevrsni proces protiv Austrije. Ostrić se u svom završnom obraćanju vratio na njemačko-austrijsku ofanzivu protiv Srbije u Prvom svjetskom ratu i konstatovao da su jugoslovenski narodi još prije Drugog svjetskog rata imali priliku da upoznaju "ekspanzionističke metode" Austrijanaca:
"Našavši se na putu ekspanzije njemačkog imperijalizma, neposredno u susјedstvu Austrije, naši narodi su vjekovima, u borbi, dovoljno upoznali zavojevačke i ekspanzionističke austrijske metode, metode otimačine i porobljavanja. U toj austrijskoj školi izučavali su se germanski osvajači krvavom zanatu porobljavanja i tlačenja slovenskih naroda (...) Nije, dakle, nikakva slučajnost što je Hitler upravo u Austriji našao sebi bogat izbor specijalista za slovenska pitanja i što se u okupatorskom aparatu među najkrvavijima nalaze upravo austrijski stručnjaci."
Na identičan način je o beogradskom procesu izvјeštavao i partijski dnevnik "Borba". U komentaru o procesu protiv generala Lera i ostalih njemačkih oficira ponovo se prepoznaje namjera da se beogradski proces eksploatiše u tada aktuelnoj propagandnoj kampanji protiv Austrije. U tekstu je podvučen kontinuitet austrijske politike prema Jugoslaviji. Navedeno je da su akcije austrijskih vojnika i oficira u okupiranoj Jugoslaviji tokom Drugog svjetskog rata bile posebno brutalne, budući da su oni u ratu vidjeli šansu da realizuju "imperijalističke ciljeve" Habzburške monarhije. Autor teksta je konstatovao da je proces protiv Lera i ostalih pružio "nove dokaze za utvrđenu odgovornost Austrije u učešću na strani hitlerovske agresije protiv Jugoslavije".
Završni pasusi teksta jasno pokazuju propagandni cilj teksta. Trebalo je napasti Austriju u delikatnom trenutku pregovora o austrijskom mirovnom ugovoru, čime se dakako željela oslabiti pregovaračka pozicija austrijske strane u sporu sa Jugoslavijom oko sudbine Koruške:
"Profašistička dјelatnost današnje austrijske vlade očituje se i u odbijanju svake odgovornosti za učešće Austrije u fašističkoj agresiji protiv naših naroda u Drugom svјetskom ratu. Delegacija austrijske vlade koja se sada nalazi u Londonu, povodom razgovora o potpisivanju mirovnog ugovora s Austrijom, pokušava da Austriju prikaže čak i kao `prvu žrtvu fašizma`." Pet mjeseci kasnije je veliki proces u Ljubljani jugoslovenskom propagandnom aparatu ponovo pružio priliku da se pozabavi austrijskom istorijom u Drugom svjetskom ratu.
PRIREDIO:
MILADIN VELjKOVIĆ
(NASTAVIĆE SE)
